۱- سئوال: همسرم شاغل و بیمه است. فاصله محل کار ایشان تا منزل بسیار طولانی است؛ به طوری که یک ساعت و نیم از وقت روزانه اش در مسیر رفت و آمد به محل کار تلف می شود. با توجه به این که سرویس ایاب و ذهاب دارند، آیا می توان این مدت را جزو ساعت کاری ایشان و همکارانشان در نظر گرفت؟
پاسخ: خیر؛ مدت زمان مورد نیاز برای رفت و برگشت، جزو ساعات کاری محسوب نمی شود و به همین دلیل، نمی توانید بابت آن مزدی مطالبه کنید.
طبق اصل بیست و هشتم قانون اساسی «هرکس حق دارد شغلی را که بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست، برگزیند.»
بنابراین، اصل بر این است که همسر شما آزادانه شغل خود را انتخاب کرده و از شرایط کاری و فاصله آن تا محل زندگی اش آگاه بوده است. با این حال، باید توجه داشته باشید که کارگر و کارفرما، هنگام امضای قرارداد کار، می توانند درباره شرایط کار با یکدیگر توافق کنند.
به عنوان مثال، می توانند مزایایی به دلیل دوری محل کار از محل سکونت، معین یا مدت زمانِ رفت و آمد را هم جزو ساعاتِ کاری محاسبه کنند.
در صورتی که عرف محل یا شغل همسر شما محاسبه مدت زمان رفت و آمد تا محل کار را جزو ساعات کاری تجویز می کند، می توانید به استناد بند «ز» ماده ۱۰ قانون کار، آن را در قرارداد کاری با کارفرما لحاظ کنید.